Madeira van 19 september t/m 26 september

Dinsdag 19 september

De dag begon vroeg bij iedereen. We werden door twee taxi’s en één bus opgehaald.

We hadden ons verzameld om 04.15 op Schiphol bij vertrekhal 1.

Inchecken en koffers inleveren en vervolgens door de douane.

Daarna eerst aan de koffie. Edwin en Peter kochten samen een fles whisky en we hebben wat rond gelopen.

Het verliep heel goed en we zaten op tijd in het vliegtuig, dat precies op tijd vertrok.

Op naar Madeira.

We hebben een prima vlucht gehad en zijn na bijna vier uur vliegen om ongeveer 10.15 geland .

Na wat heen en weer op het vliegveld met de liften, hadden we de twee gehuurde auto’s en bus.

Klaus en Henk bestuurden de auto’s en Edwin reed de bus.

Op weg naar landgoed Valleparaizo in Camacha, dat in het Zuid-Oosten van Madeira ligt.  Het is een prachtig landgoed. Er liepen twee moeder pauwen met zes kleintjes rond en ook katten, honden, ganzen. We werden onthaald door Sofia met Madeira wijn  en verse ice thee.

Madeira is een Portugees eiland, met de kenmerken van Portugal. 

De casa’s zijn prima en gezellig. Dat gaat wel lukken deze week.

Om 14.00 zaten we alweer in de bus en auto’s om met z’n alle boodschappen te doen. Eén boodschappenkar per casa.

Na de boodschappen was het de bedoeling, dat we om 15.45 vanaf de “ walk verzamelplaats “ op het landgoed Valleparaizo zouden gaan lopen. Dat werd wat later, omdat niet iedereen meteen op de juiste plek aankwam. De bus, met Edwin als chauffeur heeft de eerste keer alle plekken van dit landgoed gezien, voordat sommige personen op bestemming waren.

We zijn het park uitgelopen en zaten na vijf minuten al onder het rode stof van de fijne rode aarde, wat omhoog stoof, wanneer we er doorheen liepen.

We hebben een Levada wandeling gemaakt naar Camacha. Een mooie wandeling, met typisch Portugese geuren ( eucalyptus en rozemarijn ) en natuurlijke, of aangelegde irrigatiekanalen langs de paden. Het regenwater vanaf de bergen wordt opgevangen door deze kanalen.  Vandaag waren de levada’s over het algemeen droog. 

Aan het einde van de tocht was een café en daar hebben de meesten van ons een biertje gedronken.

Er waren allerlei soorten bieren.

Op een gegeven moment  stopte er een lege toeristenbus (wel met chauffeur) voor onze neus. Er werd een jasje opgepikt door de chauffeur en de bus ging zijn weg terug. Een grote bus met weinig ruimte om te keren. We hebben met grote belangstelling gekeken hoe hij dat fikste en het lukte hem onder luid applaus van ons.

We hebben dezelfde weg teruggenomen en dat ging niet helemaal zoals Els het wilde. Omdat het dezelfde weg terug is, val je toch in groepjes uiteen. Dit was niet de bedoeling, zoals bleek.

Er zijn gelukkig nog zes dagen over met nieuwe kansen. Iedereen zat onder het stof en we zijn na terugkomst gaan douchen.

Om 19.15 stonden we weer paraat voor ons avondeten bij Adega Paraiso.

We zijn erheen gaan lopen.

We hebben tijdens het diner onbedaarlijk gelachen en we lieten ons verrassen voor wat het eten betreft. Dat bleek later ook aan de prijs. Dit moeten we niet iedere dag doen.

Het was een prima keuken. Vooraf goed klaar gemaakte garnalen. Op open vuur klaar gemaakte blokjes vlees, die aan spiesen werden opgehangen. De spiesen werden in de tafel geplaatst.

De vis was ook erg lekker. En dan het dessert.

Dat werd hilarisch, want niet iedereen kreeg wat hij had besteld en een ander kreeg ineens de pineapple voor zijn neus, die niet door hem besteld was, maar toch werd opgegeten, want het stond er nu eenmaal.

Er was geen bestek meer, dus Els voorzag de desbetreffende personen van bestek, wat ergens in een la lag.

Als Aperitief hadden we al “ Poncha “ ( typisch Portugese drank, gemaakt van aguardente de cana, honey, sugar, lemon rind and with different fruit juices ) gekregen. Die tikte flink aan. Maar bij het dessert kwam de aguardente de cana  en kersenlikeur er nog bij.

En zo zijn we met veel pret weer teruggelopen naar onze casa’s.

 

Woensdag 20 september

Vanmorgen konden we uitslapen. Om 11.00 was het verzamelen bij het bordje “Walk “ en we gingen dit keer de andere kant op.

We liepen naar Funchal, ook weer langs Levada’s.

Zo rond twaalven struikelde Joke over een steen en wel zodanig, dat Joke niet verder kon lopen.

Joke liep ook voorop, zoals de foto laat zien, kon je niet echt naast elkaar lopen.  

Klaus en Els zijn een auto gaan halen. Het kon niet anders dan weer dezelfde weg terug nemen. Joke kon gelukkig ook weer wat lopen en we hebben een kortere route naar de weg terug genomen. Dat viel niet altijd mee, maar tussen Peter Heemskerk en Henk ging het prima.

Joke voelde zich bezwaard dat we niet verder liepen. En de groep wilde zien, dat Joke goed in de auto terecht kwam.

Ik persoonlijk vond het heel fijn, dat iedereen goed en rustig reageerden. We kunnen het met elkaar prima oplossen. Het was een geoliede machine.

Joke met Els en Lenneke, met Klaus als chauffeur terug naar de casa van de dames. Wij zijn verder gelopen naar Jardim Botanica en Jardim dos Loiros ( papegaaien ).

Als klapper op de vuurpijl kregen we na een leuke wandeling een flinke afdaling, door Funchal.

Het was erg stijl en er kwam geen eind aan, voor ons gevoel.

Knieën kraakten en spieren stonden op springen, maar we hebben het gered.

Sommigen zijn gaan laveren, wat de opmerking van een local gaf, “dat we natuurlijk ook naar beneden kunnen rollen”.

Dat hebben we toch maar niet gedaan.

We zijn bij de ingang van de tuinen aan gekomen en daar zijn we in groepjes verder gegaan. Iedereen heeft de fraaie tuinen gezien. Iets meer dan de helft is met de Kabelbaan naar Funchal gegaan. de andere helft is met Klaus in de auto teruggegaan naar de casa’s.

Vanuit de Jardim, ging je met de kabelbaan naar boven. Je stapte over op een andere kabelbaan en vervolgens naar Funchal, waar je vlak bij de haven aankomt.  

Het was fantastisch mooi om te zien.

Eenmaal op de plaats van bestemming zijn we eerst gaan kijken, hoe laat de bus ging. Dat was om 17.40. Omdat het nog wel even duurde zijn we naar de haven gelopen en we waren netjes om 17.30 weer bij de bushalte.

De bus kwam, maar die ging niet naar Camacha. Toen bleek dat we met z’n allen toch niet zo goed gekeken hadden. We hadden intussen al bijna in onze Casa kunnen zitten. Nu moesten we wachten tot 18.00. We werden wel voor de deur afgezet.

Snel douchen en met de auto naar restaurant Planka Madeira. Joke en Lenneke zijn thuis gebleven en hebben brood van Paulien gekregen, die twee hele bruine broden had gekregen i.p.v. twee boterhammen.

We hebben ons nu netjes gedragen. We kregen uitleg over het eten, wat heel fijn was.

De green wine werd uitgelegd en we kregen meteen een grote fles green witte wijn te zien. 

Die hebben we ook uiteindelijk besteld. Het helpt dus wel, om je koopwaar aan te prijzen.

Het was wel heerlijke wijn. We hebben heerlijk gegeten. Daarna konden we boven op het terras kijken naar de view van Funchal en de sterrenhemel. Het was prachtig.

Maar ja, aan alles komt een eind. Zo ook aan deze en uiteindelijk ook aan het betalen, want dat duurde en duurde. We konden gelukkig alles wel apart afrekenen.

Met de bus en auto’s weer terug.

 

Donderdag 21 september

Vandaag was onze grote wandeltocht..

Om 09.00 zijn we met de bus en auto’s vertrokken naar Pico Arieiro.

We zijn vertrokken van Pico Arieiro en hebben gewandeld naar Pico Ruivo.

En vice versa.

Joke is thuis gebleven, het ging gelukkig wel wat beter.

Het was een fantastische wandeling en het was afzien. Het was prachtig om boven op de bergen te kunnen lopen, op een veilige manier. Er waren enorm veel trappen met ongelijke en hoge, dan weer lage treden, wat het extra vermoeiend maakte. En regelmatig was het van “ zucht, wat een hoogte of wat een diepte. En weer dat stuk, maar het is zeker de moeite waard geweest en zelfs de pijnlijke knieën onderweg of spieren, die  het moeilijk hadden.  De één liep als een hinde overal door heen, zoals Peter, die zich ontpopte als onze filmer. Regelmatig stond Peter al ergens en kwamen wij aanlopen. Een ander moest op een gegeven moment toch wel handen en voeten gebruiken om boven te komen.

Een klein groepje is vlak voor de top weer terug gegaan en hebben de tocht terug naar de finish op een rustige manier afgelegd. Want zoals eerder vermeld, het was een heen en weer route.

Het is van alles veel geweest.  Genieten, het doorzetten en daarna de euforie, van het gehaald te hebben. Hoe en welk tempo, het maakt niet uit.

Zelden smaakt een biertje dan zo lekker, ook al is het alcohol vrij.

Met de bus en auto’s weer terug. Snel douchen en in twee shiften heeft Edwin ons naar Camacha gereden. Daar hebben we gegeten in een local restaurant: O Regedor.

Het was prima. En beschamend goedkoop. Omdat het local is, eigenlijk ook heel leuk.

Daarnaast voor onze portemonnee ook prettig.

Daarna heeft een deel, van de groep whiskey geproefd bij Henk & Gerda in Casa do Campo. We hebben buiten kunnen zitten.

Het was gezellig en weer is er een prima dag ten einde gekomen.

 

Vrijdag 22 september

Vanmorgen zijn we rustig gestart. Om 11.00 zijn er aantal met de bus boodschappen gaan doen.

Om 13.00 vertrokken we met de bus en auto’s naar Funchal.

 ls vertelde dat de plek waar we nu stonden, de verzamelplek voor vanavond was. Om 19.15 klaar staan voor vertrek naar het restaurant. De groep splitste zich weer op. Een stel ging Funchal in. Een stel ging eerst wat drinken en het grootste gedeelte wilde eerst de sleetjes doen. We zijn er met de bus naar toe gegaan. Joke en Lenneke gingen mee naar boven en hebben ons zien vertrekken. Zij zijn verder met de kabelbaan gegaan, die wij al eerder hadden gedaan.

Nu zaten Henk & Gerda (H&G) in de voorste slee, die het niet goed deed/gleed.  Daardoor ontstond er een opstopping, wat we niet doorhadden. Op een gegeven moment ging er een lap onder de ijzers en ja hoor, het laatste stuk was echt sleeën. Het was in no time voorbij. En je vraagt je af, waarvoor deden we het. Het was toch wel erg leuk om het gedaan te hebben.

Met de taxi naar het centrum, de oude markt. Henk kwam er algauw achter, dat hij zijn fototoestel niet had en de schrik zat erin. Dat kwam, omdat de taxi-chauffeur hem van alles liet zien, wat wij  nog zouden kunnen doen. Hij wist niet, dat we een reisleidster bij ons hadden en Henk speelde het spel mee. Er ontstond een geanimeerd gesprek. We hadden een gratis show. Het toestel was bij de voorruit neergelegd.  Gelukkig kwam de taxi-chauffeur aangesneld met fototoestel. De opluchting was groot.

Nog even de markt over en kleine dingetjes kopen. De dames staan in klederdracht hun koopwaar te verkopen. Het zag er goed en gezellig uit.

En natuurlijk ook de toeristen winkels. Veel vers fruit. Later bleek dat Els daar de bloembollen van H&G heeft gekocht voor hun 41 jarig huwelijk op 24 september.  

En dan nu op weg naar de Madeira wijnhallen/museum en de proeverij.  We konden met de kleine tour mee. De grote was eerder. Eigenlijk was dat prima zo.

Er waren enorme vaten met zeker 50 jaar oude Madeira wijn. Een etage hoger nog stonden de vaten op de vloer. Daar staat geen datum op, omdat deze wijn nog naar andere vaten wordt getransporteerd via de leidingen, die daar lopen.

We hebben Een vijf jaar oude Madeira en één van 2006 kunnen proeven.

Met z’n allen de giftshop in. Daar zijn de glazen van Jeanne en Peter gekocht.

Peter vierde op 24 september zijn ……..verjaardag. Het is wel bekend, maar misschien niet leuk om het in het verslag te zeten.

En weer verder. Tijd voor een kopje koffie of een biertje.

Nog even de straatjes in en het was alweer tijd om naar de verzamelplaats te gaan.

Het was best haasten voor ons, geloof dat we de laatsten waren.

We hebben de auto’s opgezocht en zijn naar hotel Atlantic gereden. Niet die in Kijkduin, want daar hebben we er ook één.

We keken uit op de zee en zaten daar prima. Het eten was heel goed. Evenals de wijn. Het restaurant was van een broer van Sofia.

We hebben apart kunnen afrekenen. En we waren toch nog weer laat thuis. En ook behoorlijk moe.

Wel weer een prima dag, met droog weer.  Er is af een toe een spetter gevallen, maar meer was het niet.

 

Zaterdag 23 september

Vandaag zijn we om 10.00 vertrokken richting Machico. We zijn naar het schiereiland, Ponta de Sao Lourenco, gereden in het Oosten van Madeira en hebben daar een heen en weertje gedaan op de toppen van het schiereiland. Om ons heen de prachtige zee. Het was een schitterende tocht. Prachtig weer en ook weer lekker inspannend.

Bij een picknickplaats hebben we onze klaargemaakte lunch gegeten.

Daar hebben we Joke en Lenneke achtergelaten.  Voor Joke werd het anders nog te zwaar. Het was nu al fijn, dat Joke erbij was.

Bovenop was het prachtig. Er zijn natuurlijk fotoshoots gemaakt en weer terug.

Deze vakantie staat in het teken van de heen en weertjes.

Gelukkig is de terugweg anders dan de heenweg, zo maakt het niet uit en was het leuk om de gedane tocht van de andere kant terug te zien.

Een rondwandeling was er niet vertelde Els. In deze bergen kan dat ook bijna niet.

Peter H.  had Joke en Lenneke opgehaald en we waren met z’n allen weer gelijktijdig terug.

Er stond een rijdende kiosk. Iedereen kocht wel een ijsje, biertje of wat anders te drinken. Op het gras zitten en even bijkomen. Het vakantiegevoel vieren.

Op een gegeven moment nam Els het woord en regelde de barbecue. Met z’n allen boodschappen gedaan. Els beheerde de boodschappenkar. Het was vrij snel ingekocht. De mannen zaten met z’n allen, nadat zij hun bijdrage hadden geleverd, op een muurtje te wachten tot de boodschappen klaar waren. Dat was zo’n leuk gezicht.

Terug naar de casa’s en aan de slag. De barbecue was bij “ Het Heerenhuysch “.  Zij hadden alles klaar gezet.

Anton was al begonnen, met de barbecue, zodat we meteen al wat konden eten. Want de trek was groot.  We hadden allemaal wat klaar gemaakt en het was heerlijk.  Uit eten is leuk, maar dit ook. 

Op een gegeven moment werd het koud en zijn we naar binnen gegaan.

De whiskyflessen kwamen tevoorschijn en er werd weer geproefd. De open haard ging aan, die Edmond met whiskey adem, aan de gang probeerde te houden. Op een gegeven moment verdween zijn hoofd in de open haard, met iets van resultaat. In ieder geval een warm, rood hoofd.

En ja, op een gegeven moment liet Edmond via de IPhone de klok van de Big Ben horen en werden we naar buiten gedirigeerd, om naar de sterren te kijken met uitleg van Edwin. En……de deuren gingen dicht en op slot. Dit was een ludieke manier om ons het Heerenhuysch uit te zetten. We hebben dikke pret hierom gehad en de hint was overduidelijk. 

Terug naar je eigen Casa en slapen.

Wederom een fantastische dag.

 

Zondag 24 september

Vandaag is Peter Meijer jarig en zijn Henk en Gerda Kop 41 jaar getrouwd.

Er werd gezongen en gefeliciteerd. Altijd leuk om de dag zo te beginnen.

Om 10.00 zaten we in de bus en de auto’s op weg naar Santana. Daar hebben we een Levada tocht gemaakt.

We hadden de bus en auto’s op een parkeerplaats gezet en zijn vandaar uit gaan wandelen. Na een half uur, bleek dat we bij de echte parkeerplaats aankwamen. We hebben vandaag een uur langer gelopen, dan gepland.

Het was een vier en half uur durende tocht en dat duurt langer, omdat er ook eet/ drink stops zijn.

Door een dalketel heen en  weer langs de Levada, met dit keer gevulde geulen.

We liepen grote delen van de tocht over 30 cm brede muurtjes. Ook wel 40 cm. De tocht was wel veilig, omdat er langs iedere muur een touw liep, waar we ons eventueel vast konden houden.

Bij het einde van de tocht, aten we wat. Je kon er nog verder naar boven om de oorsprong te zien van de waterval. Niet iedereen heeft dit gedaan. Sommigen hadden de behoefte om even te rusten en lekker te zitten.

En natuurlijk was de terugweg anders dan de heenweg. Het was een warme dag, daar hebben we niets van gemerkt, omdat we continue in de schaduw liepen. Dit was een opwarmertje voor de volgende dag. We liepen ook door tunnels en Henk had al een plek op z’n hoofd, nu is er één bij gekomen.  Bijna alle lange mannen zijn wel tegen een laag hangende boomstam aangelopen, omdat er naar beneden gekeken moest worden. Een misstap begaan, zou niet handig zijn. 

We hebben tot nu verschillende tochten gemaakt, heel afwisselend voor wat de natuur betreft.

Na bijgekomen te zijn van de tocht waren we pas om 18.30 weer terug in onze Casa. Dit keer zou Edmond in twee shifts rijden.

Her was best nog een stuk rijden naar restaurant Abrigo do Pastor.

Het was een prima restaurant. Weer anders, dan we tot nu toe gedaan hebben.

De drank rekening was voor Peter, Henk en Gerda. Wij hebben vanavond bloembollen gekregen, overhandigt door “ de Generaal”. Peter en Jeanne kregen hun Madeira glazen.

Els werd vanavond zo genoemd door onze ober, van die avond. 

Weer in twee shifts terug. De laatste shift heeft nog pret gehad, want er stond precies dezelfde bus, als die van ons. Er stond een hele andere groep bij. Edwin liep er ondanks dat toch heen en deze chauffeur zag er helemaal niet zo uit als Edmond, wat hilarisch was. Ik kan natuurlijk niet uitweiden, maar we hebben erg gelachen. 

De chauffeur van de bus, kon het kennelijk wel waarderen, want hij zwaaide bij het weggaan.

Het was toch weer een latertje en een fantastische dag.

 

Maandag 25 september

Helaas is het alweer de laatste volle dag.

10.00 is de laatste dagen onze vaste vertrektijd, zo ook vandaag. En met de dagelijkse lunch. Vandaag zijn we iets noordelijker gereden. Naar Rabacal de Levada. Deze tocht, die we wilde maken kon niet, omdat de weg was afgesloten. Er was een maand geleden een bosbrand geweest. Er mocht nog niemand doorheen.

Els en Edwin waren goed voorbereid en hebben in het boekje een andere route gevonden. We stonden al op een parkeerplaats en we zijn van daaruit gaan wandelen.

We zouden door een 800 meter lange tunnel gaan, om een rechte, lees platte weg te hebben. De tunnel was zo laag, die hebben we niet gedaan. Weer werd het plan aangepast en zijn we de langs de Levada do Norte gelopen, naar de lelietjes-van-dalenbomen. En nu was het menens. Want nu kwamen er 30 cm muurtjes zonder zekering langs de weg. Gisteren was het oefenen. Gisteren liepen we door de bossen. Nu was het open.

Het was adembenemend mooi. We moesten wel stil staan, om van het uitzicht te kunnen genieten.

Henk is er niet onbeschadigd onder vandaan gekomen. Weer wat pleisters erbij.

Deze tocht duurde niet zo lang en de terugweg was zo gelopen, omdat we er aan gewend raakten.

Aan het eindpunt hebben we geluncht. De ene helft zat echt aan het einde van de route. Begeleid met een liedje van een muziekdoosje, wat Edmond voor zijn a.s. kleinzoon heeft gekocht. De andere helft zat wat terug. Het was even een mooi stilte moment en een lach natuurlijk.

Aan het einde van de tocht, een welverdiende kop koffie met iets lekkers of biertje of anders.

En terug naar ons landgoed Valleparaizo. De mannen stapten in ieder geval uit en nog een paar mensen.

De chauffeurs Edwin, Klaus en Henk zijn gaan tanken.  Karin, Paulien, Els, Jeanne en Gerda zijn boodschappen gaan doen.

We zijn zelf gaan koken. Dat vergde enige organisatie, maar dankzij de whatsapp is het gelukt.

Om 18.15 stond het eten op tafel en hoe. Het was allemaal goed klaar gemaakt en even lekker. De rest van de wijn en bier is opgegaan en uiteindelijk ook de whisky.

We zijn om 20.45 nu uit onszelf weggegaan, nadat we een filmpje van Peter van Heemskerk van Het Heerenhuysch hadden gezien.

Hoog tijd om in te pakken, helaas.

 

Dinsdag 26 september

Vanmorgen stond iedereen al voor achten paraat. De koffers gingen in de bus en de auto’s en de laatste rit naar AirPort Funchal was een feit.

Vervoer werd ingeleverd. Koffers op de band en inchecken. Kopje koffie met iets erbij. Door de douane en het vliegtuig in.

De tas van Rene, die hij los bij zich had, ging bij Henk de rugtas in, omdat hij anders niet door mocht.

De bus in, vliegtuig in en we vertrokken mooi op tijd. Om 10.30 Madeira tijd, zijn we gaan vliegen. We hebben een prima vlucht gehad en om we landden om 15.15 uur.

We liepen naar de aankomsthal om onze bagage op te halen een we namen afscheid van iedereen.

Op naar de bus en de twee taxi’s. Dat ging niet helemaal zoals gepland, maar het werd weer prima opgelost en zo was iedereen wel rond vijven thuis.

Behalve Rene en Louise. Louise reed nog terug naar Groningen.

De rode draad in de auto van Henk was, dat Henk het stuur vast had, maar Els reed. We hebben enorme pret hierom gehad. Alhoewel het de laatste dagen absoluut beter ging en het rustiger werd in de auto.    

Els en Edwin

Enorm bedankt voor deze fijne en enerverende vakantie. Het was jezelf tegen komen. En ik heb mezelf toch wel af en toe moeten toespreken om verder te kunnen of iets engs te overwinnen.

Maar je komt er gelouterd uit en je vergeet alles, wat heerlijk is, zo op z’n tijd.

En de pret is groot geweest, maar ook de saamhorigheid. We hebben laten zien, dat er veel kan en we waren er ook voor elkaar.

En dat hebben we toch ook te danken aan jullie inzet voor deze vakantie.

Gerda Kop