Verslag van vier dagen Nordic Walking in gebied Teutoburgerwald

 

Onze NW-reis met een groep van 31 personen startte 3 mei 2023.
De geplande aankomst die dag in Landhotel Café Haus Weber in Horn-Bad Meinberg lag tussen 14.00 en 15.00 uur. Dat lukte verschillende autorijders echter niet. De verschillende groepjes kwamen druppelsgewijs aan en rond 15.30 was vrijwel iedereen binnen. Tijd om rustig in te richten was er niet, want na zo’n lange autorit is het lekker om er met een kleine wandeling een beetje in te komen. Tegen 16.00 uur startten we onze eerste, lichte, wandeling naar de ruïne van burcht Falkenburg. De Falkenburg is een in twaalfde eeuw gebouwde burcht.

Onze eerste maaltijd was er een met originele Knödel (met overgieten met de opgediende saus was die goed te eten) die we op ons bord kregen. Ina was deze dag jarig en daarvoor werd ze luid toegezongen. De maaltijd verliep verder heel gezellig, we hadden met elkaar heel wat af te kletsen. De bediening hield er intussen een stevig tempo op na. Voor we het goed en wel wisten, zaten we al aan de koffie na de drie gangen.

 

Iets eerder dan gepland togen we naar een andere zaal die het hotel rijk was. Onder het genot van een koffie of ander drankje hield Lize een boeiende lezing over de historie van de omgeving die ver teruggaat tot de Romeinse overheersing en de strijd daartegen in vroeger tijden, kort na de start van de jaartelling.
Omdat de wandeling die middag voor sommigen snel na aankomst startte, was daarna de gelegenheid om de koffer helemaal uit te pakken en de spullen klaar te leggen voor de komende dagen.
Donderdag stond een eerste stevige wandeling op het programma.
Maar al vroeg zat het even tegen, er was wat broodjes stress. Te weinig bruine broodjes om mee te nemen voor de lunch, want de meeste waren al bij het ontbijt genuttigd. Enfin, dat moest dus beter worden geregeld voor de dagen erop. Els regelde met de mensen van het hotel de inventarisatie van de bruinebroodjesbehoefte van ieder van de deelnemers. Dat zou de verdere dag nog het nodige vervolg krijgen.

Dan toch even over het weer. Gisteren, woensdag, was het niet zo warm, maar droog en  enigszins zonnig. En ook vandaag, donderdag, is het droog. Fijn!! Minder fijn zijn de putten in de weg. Die hebben gaten waar een NW-stok precies in past en dat overkwam Jill, die met het terugtrekken van de stok, het dopje in de put verloor.

De ochtend ging de wandeltocht naar het Hermannsdenkmal, het hoogste standbeeld van Duitsland (totale hoogte van 53,46 meter), verwijzend naar de grondlegger van het Germaanse Rijk. Het was een behoorlijk zware tocht met fors wat stijg- en klimpartijen en even zo zware afdalingen. Daarnaast speelde ook dat een gedachte gelegenheid om even een kop koffie te drinken onderweg, “Heute Ruhetag”  had. Een aantal van ons voelde zijn benen al tijdens de lunch. ’s-Middags ging de wandeling terug, via een (wat) andere route. Eenmaal terug bij het hotel, vermoeid, was het lekker om te ontspannen met een drankje. Omdat het vandaag de dag van de dodenherdenking was, besloot een aantal om kort na de maaltijd de Nederlandse uitzending van de dodenherdenking te volgen. Daar was goede gelegenheid voor, zij het dat het Duitse personeel ook nog de opgave van het aantal gewenste bruine broodjes voor de volgende dag en het weekend wilde krijgen en die verzoeken liepen in de tijd wat samen met de uitzending. Zij hebben immers herdenking op een andere dag. Een rustige avond na een dag van stevige inspanning.

 

Vrijdag 5 mei, een verschrikkelijk regenfront, maar gelukkig, we zitten nog binnen. Een aantal lopers heeft aangegeven dat zij alleen een halve dag zullen lopen. Daarom gaan er twee (en een extra) auto’s naar de parkeerplaats bij het restaurant Fürstliches Forsthaus Kreuzkrug, waar we tussen de middag zullen stoppen om te lunchen. Een rit in stromende regen, maar wat een geluk! Precies op het moment van uitstappen wordt het droog. Helaas, ook dat restaurant heeft deze dag een vrije dag. Niet open dus. Maar, het blijft droog en de wandeling kan gewoon starten. Die gaat vandaag richting Kreuzkrug en Barnacken. De groep die tussen de middag naar het hotel teruggaat ziet onderweg een prachtig tafereel! Vanuit een bos links komt een roedel herten aangerend en duidelijk is dat de roedel de weg zal oversteken naar een weiland aan de rechterkant. Fenomenaal gezicht! Iedereen vergeten dit op beeld vast te leggen. Jammer, maar de herinnering is waardevol.

Vanuit de teruggekeerde groep gaat een groepje van vijf mensen versnaperingen, zout en zoet, inkopen voor de komende avond. Die avond wordt de pubquiz gehouden. Els en Edwin hebben 20 vragen, alle over Duits(land), opgesteld. Twee groepen hebben het minste aantal fouten en dus komt er een extra vraag. De uiteindelijke winnaar is het groepje “de Buurtjes”, bestaande uit: Ina, Leonie, Edmond en Anita.

 

Zaterdag, de laatste volle dag. De wandeling gaat naar de Externsteine. Een formatie van zandstenen. Tegen betaling kun je de formatie op klimmen, wat een aantal van de groep ook heeft gedaan. Na de lunch gaat een groepje terug en de rest gaat de wandeling voortzetten en daarna terugkeren naar het hotel.

De groep van Edwin keert op een gegeven moment terug in het hotel, de groep van Els nog niet.  Haar groep heeft een (belangrijke) afslag gemist, wat ze enerzijds een koffie/thee met taart heeft opgeleverd, anderzijds een wat te lange looptijd.

De laatste avond gezellig met muziek, drankjes en de rest van de versnaperingen doorgebracht.

 

Zondag 7 mei. Een wandeling van een uur voor de vroege vogels. Weer richting Externsteine, maar nu via een andere route waardoor we de formatie vanuit de andere kant konden bewonderen. Onderweg een paar herten gezien. Deze keer is er wel een foto genomen, door Janny, al was zij er niet zeker van of de foto wel zou zijn gelukt en of het hert niet meer op een geit zou lijken.

Na het ontbijt deed iedereen nog de laatste dingen die nodig waren voor vertrek. Zo rond 10.00-10.30 uur vertrokken de laatsten.

Het waren vier heel gezellige dagen, we hebben veel gepraat, gelachen en plezier gemaakt.

 

Leuke en opvallende dingen om nog te melden: Na ruim vijftig jaar hebben twee lagereschool-hartsvriendinnen elkaar, hier in Horn-Bad Meinberg, weer ontmoet! Ina en Leonie, ze zaten naast elkaar vrijdag bij het avondeten en ineens herkenden ze elkaar weer. Het was een rollercoaster van verbazing, emotie en allerlei andere gemoedszaken. Mooi!
Met de broodjes is het uiteindelijk goed gekomen, ondanks tussendoor verwarring over het verschil tussen boterhammen, waar geen opgave voor hoefde te worden gedaan, en broodjes, waarvoor opgave wel nodig was.

En dan het weer. Vrijdagochtend, een stortbui, maar we zaten in de auto of in het hotel. Vrijdagavond, weer een gigantische regenbui, maar we zaten in het hotel. Op de momenten van onze wandelingen heeft het niet tot nauwelijks geregend. Wat een geluk, na de afgelopen “modder”reis na Hongarije.

 

Tot slot, Els en Edwin, jullie hebben deze reis weer voortreffelijk georganiseerd, we hebben genoten. Heel veel dank.